ติวเตอร์ภาษาอังกฤษ

เรียนกับครูสอนพิเศษ หรือติวเตอร์ส่วนตัวนั้นช่วยให้คุณเก่งภาษาอังกฤษขึ้นได้จริงหรือไม่ ใส่ใจจะมาอธิบายข้อดีของการมีติวเตอร์ส่วนตัวให้คุณได้เห็นภาพยิ่งขึ้น

โดยปกติแล้วครูสอนพิเศษภาษาอังกฤษหรือติวเตอร์ส่วนตัวเป็นผู้ที่มีประสบการณ์การสอนมาอย่างยาวนาน และมีความรู้เกี่ยวกับด้านภาษาอังกฤษโดยเฉพาะ ติวเตอร์บางคนอาจจบการศึกษามาจากต่างประเทศ ทำให้มีความเข้าใจทั้งภาษา สำเนียง และวัฒนธรรมที่หลากหลายของประเทศเจ้าของภาษานั้น ๆ และสามารถนำความรู้ความเข้าใจเหล่านี้มาถ่ายทอดให้กับนักเรียนได้ ดังนั้นเราจึงมั่นใจได้แน่นอนว่าการเรียนพิเศษกับติวเตอร์ส่วนตัวจะช่วยให้เราได้รับความรู้ใหม่ ๆ อีกมากมาย ครูสอนพิเศษมักมีเทคนิคการสอนที่หลากหลาย เช่น เทคนิควิธีการจำคำศัพท์ วิธีการเขียนเรียงความ (Essay) รวมไปถึงเทคนิคในการเก็งข้อสอบ เป็นต้น เพื่อสร้างความเข้าใจให้กับนักเรียนได้ง่ายยิ่งขึ้น อีกทั้งยังมีแผนการเรียนการสอนที่น่าสนใจเช่นกิจกรรมต่าง ๆ ระหว่างคลาสเพื่อส่งเสริมทักษะภาษาอังกฤษ เพื่อให้การเรียนในแต่ละครั้งสนุกสนานยิ่งขึ้น การเรียนแบบตัวต่อตัวนั้นนักเรียนจะได้รับการใส่ใจในการสอนอย่างใกล้ชิด หากนักเรียนไม่เข้าใจเนื้อหาส่วนไหนก็สามารถให้ติวเตอร์อธิบายอย่างละเอียดจนกว่าจะเข้าใจโดยไม่ขาดตกส่วนใดส่วนส่วนหนึ่งไปเหมือนตอนเรียนในห้องเรียนหลาย ๆ คน ที่สำคัญติวเตอร์ก็สามารถสังเกตจุดอ่อนและจุดแข็งของนักเรียน ดูว่ามีความเข้าใจมากน้อยแค่ไหน และสามารถแก้ไขปัญหาของนักเรียนได้อย่างตรงจุดมากขึ้น

เห็นได้ชัดว่าการมีติวเตอร์หรือครูสอนพิเศษภาษาอังกฤษมาสอนแบบตัวต่อตัวนั้นสามารถช่วยให้คุณเก่งภาษาอังกฤษขึ้นได้จริงอย่างแน่นอน ดังนั้น ลองหาครูสอนพิเศษภาษาอังกฤษที่เก่ง ๆ สักคนเพื่อมาช่วยคุณดูสิ

อะไรคือจุดอ่อนของการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนไทย แล้วเราจะแก้ได้อย่างไร ปัจจุบันหลายโรงเรียน มีการสอนภาษาอังกฤษตั้งแต่ชั้นอนุบาลและต่อเนื่องในทุกระดับชั้น แต่ทำไมภาษาอังกฤษยังคงเป็นจุดอ่อนสำหรับน้อง ๆ หลาย ๆ คน จากการค้นคว้าข้อมูลจากหลายแหล่งได้สรุปสาเหตุไว้คร่าว ๆ ดังนี้ว่า

1. ขาดการฝึกฝน ขาดคำศัพท์ เพราะส่วนใหญ่นักเรียน จะเรียนภาษาอังกฤษในห้องเรียน 45 นาทีถึง 1 ชั่วโมง ต่อวัน แต่เวลาที่เหลือแทบจะไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเลย การเรียนการสอนส่วนใหญ่เน้นไปที่ให้ทำข้อสอบได้ ดังนั้นเด็กนักเรียนไทยส่วนหนึ่งเรียนภาษาอังกฤษเพื่อจะใช้ในห้องสอบ ทักษะอื่น ๆ และคำศัพท์นอกเหนือจากที่เรียนในห้องเรียนแทบจะไม่ได้ใช้เลย ทางแก้ไขคือน้อง ๆ นักเรียน ต้องฝึกฝน เรียนรู้เพิ่มเติม และเพิ่มคำศัพท์แล้วพยายามใช้ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน อาจมีการรวมกลุ่มหรือชมรม ห้องเรียนพิเศษที่มีโอกาสได้ใช้ภาษาอังกฤษมากกว่าในห้องเรียน
2. เป็นเหตุต่อเนื่องจากข้อแรก คือขาดความมั่นใจเพราะกลัวพูดผิด กลัวพูดออกไปแล้วสื่อสารไม่ได้เลยไม่กล้าที่จะพูด บวกกับนิสัยของคนไทยที่ขี้อาย เกรงใจ เขิน ไม่กล้าแสดงออก จนไม่กล้าพูด ทางแก้ไขคือ เมื่อมีโอกาสได้ใช้ภาษาควรแสดงความสามารถและพยายามสื่อสารทั้งด้วยคำพูด น้ำเสียงและท่าทางประกอบกัน เมื่อผ่านไปได้ครั้งหนึ่งแล้ว ครั้งต่อ ๆไปจะตามมา ที่สำคัญต้องจำคำศัพท์ให้ได้มาก ๆ จะช่วยให้เราสื่อสารได้มากขึ้น
3. การเรียนการสอนที่ไม่ถูกหลัก ทำให้ไม่ชอบเรียนภาษาอังกฤษ อย่างที่รู้กันอยู่ว่าทุกวันนี้เด็กไทยของเราเริ่มเรียนภาษาอังกฤษ ตั้งแต่ระดับชั้นอนุบาล และได้รับการสอนภาษาอังกฤษอย่างต่อเนื่องมาเรื่อย ๆ มากกว่า 10 ปี แต่คนไทยเรายังไม่สามารถพูดภาษาอังกฤษได้ จากการศึกษาข้อมูลทำให้พบว่า การสอนภาษาอังกฤษที่ไม่ถูกต้องตั้งแต่แรก โดยที่เราเริ่มต้นสอนทักษะภาษาอังกฤษจากการอ่าน การเขียน ก่อนที่จะเรียนการฟังและการพูดภาษาอังกฤษ จึงทำให้การเรียนรู้การพูดภาษาอังกฤษของเด็กไทยนั้นเป็นเรื่องที่ยาก เพราะเมื่อทำไม่ได้เลยรู้สึกไม่สนุก ไม่อยากเรียน ครูผู้สอนควรสร้างบรรยากาศการเรียนให้สนุก เช่นเรียนภาษาอังกฤษจากเพลง แล้วค่อย ๆ แทรกเนื้อหาหลักไวยากรณ์หรือคำศัพท์ลงไป นักเรียนจะซึมซับความรู้เหล่านั้นไปโดยไม่รู้ตัว

ปัจจัยทั้งหมดนอกจากตัวของน้อง ๆ นักเรียนเอง ยังมีเรื่องของสภาพแวดล้อม ที่ส่งผลกระทบต่อผู้เรียนโดยตรง ถ้าปรับเปลี่ยนการเรียนการสอนสามารถทำให้นักเรียนได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นประจำ และได้ช่วยพัฒนาจุดอ่อนของน้องๆนักเรียนอย่างตรงจุด จะสามารถช่วยพัฒนานักเรียนได้อย่างมีประสิทธิภาพ

TOEIC (Test of English for International Communication) หรือที่เราเรียกกันสั้น ๆ ว่า “โทอิก” เป็นการทดสอบวัดระดับภาษาอังกฤษสำหรับคนที่ต้องการจะสมัครงานจำพวกการบิน การโรงแรม งานท่องเที่ยว ขนส่ง รวมไปถึงบริษัทเอกชนอีกหลายแห่ง โดยการสอบโทอิกนี้จะเน้นไปที่การวัดระดับทักษะการฟังและการอ่านเป็นหลัก ปัจจุบันนี้การสอบโทอิกได้แบ่งออกเป็น 2 พาร์ทด้วยกันคือ การฟังและการอ่าน (TOEIC Listening and Reading Test) และพาร์ท การพูดและการฟัง (TOEIC Speaking and Writing Tests) ซึ่งข้อสอบจะเป็นแบบปรนัย รวมทั้งสิ้น 990 คะแนน

TOEL (Test of English as a Foreign Language) หรือที่เราเรียกสั้น ๆ ว่า “โทเฟิล” หรือ “โทเฟล” นั่นเอง เป็นแบบทดสอบวัดระดับภาษาอังกฤษสำหรับผู้ที่ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลักในการสื่อสาร หรือภาษาประจำชาติ การสอบชนิดนี้จะครอบคลุมทั้ง 4 ทักษะ คือ การอ่าน การพูด การฟัง และการเขียน รวมทั้งสิ้น 120 คะแนน โทเฟลยังสามารถใช้ยื่นในการสอบเข้าเรียนในต่างประเทศอย่างอเมริกาได้อีกด้วย

IELTS (International English Language Testing System) นิยมเรียกกันว่า “ไอเอลส์” เป็นการทดสอบวัดระดับภาษาอังกฤษสำหรับผู้ที่มีความสนใจทั่วไป หรือผู้ที่ต้องการจะเรียนต่อหรือสมัครงานในต่างประเทศฝั่งยุโรป โดยจะมีการสอบทั้งหมด 9 ระดับด้วยกัน แน่นอนว่าการทดสอบทั้ง 3 อย่างนี้เป็นการทดสอบเกี่ยวกับภาษา สำหรับผู้ที่สนใจจะสมัครเรียนหรือทำงานต่อในสายงานที่ต้องใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสาร เช่น การบิน การโรงแรม ท่องเที่ยว หรือบริษัทเอกชนต่าง ๆ ผลสอบเหล่านี้จะช่วยยืนยันว่าคุณมีความสามารถในการใช้ภาษาอังกฤษ และเปิดโอกาสในการทำงานให้กับคุณมากยิ่งขึ้นนั่นเอง